به سراغ من اگر می آییدپشت هیچستانم

پشت هیچستان جاییست

پشت هیچستان رگ های هوا پر قاصد هاییست

که خبر می آرند از گل واشده ی دورترین بوته ی خاک

روی شن ها هم نقش های سم اسبان سواران ظریفیست

که صبح

به سر تپه ی معراج شقایق رفتند .

پشت هیچستان چتر خواهش باز است

تا نسیم عطشی در بن برگی بدود

زنگ باران به صدا می آید

آدم اینجا تنهاست

و در این تنهایی سایه ی نارونی تا ابدیت جاریست

به سراغ من اگر می آیید

نرم و آهسته بیایید

مبادا که ترک بردارد

چینی نازک تنهایی من

استاد سهراب سپهری